Angsthaas was altijd bang: als de zon door de wolken brak, dacht hij dat er brand uitbrak. Als er een regenbui over zijn huis trok, dacht hij dat er werd geschoten. En wat men ook probeerde om hem gerust te stellen, hij bleef een angstige haas. Op een avond, het was herfst, onweerde het behoorlijk. Angsthaas probeerde opnieuw om niet bang te zijn. Maar hoe hij ook zijn best deed, het lukte niet … Hij veegde een traan uit zijn oog met zijn eigen oor. En op dát moment ontdekte Angsthaas iets heel belangrijks: als hij zijn angst niet kon overwinnen, dan kon hij zich in ieder geval verstoppen! En waar kon hij zich beter verstoppen dan achter zijn eigen oren? Toen hij dit eenmaal doorhad, werd zijn leven een stuk ontspannender en ging hij weer wat vaker op bezoek bij zijn beste vrienden Sloddervos en Snoeshaan.

Scare Hare was always afraid: When the sun broke through the clouds he thought that fire broke out. If there was rain on his roof, he thought it were gunshots. And whatever everybody tried to do to calm him he kept on being a frightened hare. One evening, it was autumn, with a lot of thunder. Scare Hare tried again not to be afraid.But it did not work …He wiped a tear from his eye with his own ear. And at that moment Scare Hare discovered something very important: if he couldn’t overcome his fear he could at least hide! and where could he hide better than behind his own ears? Once he realized this, his life was a lot more relaxed and he even went out to visit his best friends Messy the Fox and Ducky Cock.